اما با توجه به اینکه این دو باشگاه طبق قانون تمدیدشده برنامه 5ساله چهارم باید حداکثر تا پایان سال‌جاری از حوزه مدیریت دولتی خارج شوند، ذکر چند نکته ضروری به‌نظر می‌رسد:
* موضوع واگذاری این دو باشگاه پرطرفدار موضوع تازه‌ای نیست بلکه در چند مقطع در این رابطه، آزمون و خطا صورت گرفته است. به عبارت دیگر، استقلال و پرسپولیس، زندگی تحت نظارت وزارتخانه‌ها و ارگان‌های مختلف دولتی را تجربه کرده‌اند اما هیچ‌یک از این واگذاری‌ها ختم به خیر نشده و هم‌اکنون این دو باشگاه به نقطه آغاز بازگشته‌اند.
* تجربه نشان داده که دست به دست شدن این دو باشگاه از سازمان تربیت‌بدنی به ارگان‌های دولتی نه تنها مشکلات را کم نکرده بلکه وابستگی آنها را به کمک‌های مالی سازمان و همچنین بودجه‌های دولتی بیشتر کرده است.
* قطعا واگذاری این دو باشگاه - که به اندازه نیمی از جمعیت کشور طرفدار دارند- به ارگان‌های دولتی که ممکن است با یک تغییر مدیریت کوچک، انگیزه خود برای تیم‌داری را از دست بدهند، خطای بزرگی است که باید از آن پرهیز کرد.
* کلید حل مشکلات این دو باشگاه، تنها واگذاری همه سهام آنها به مردم عادی است؛ هر چند این واقعیت مسلم به رؤیایی دوردست برای طرفداران فوتبال تبدیل شده و بعید است در آینده‌ای نزدیک محقق شود.
